تأثیر تمرین تداومی هوازی بر شاخص های جدید و سنتی پیشگویی کننده بیماری قلبی-عروقی در مردان جوان

زمینه و هدف: مطالعات نشان می دهند، شاخص های جدید بیماری های قلبی-عروقی نسبت به شاخص های سنتی، در پیشگویی این بیماری ها حساسیت بیشتری دارند. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه اثر یک دوره تمرین تداومی هوازی بر شاخص های جدید و سنتی پیشگویی کننده بیماری های قلبی-عروقی بود. روش تحقیق: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است که در آن 24 دانشجوی پسر غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (12=n) و تجربی (12=n) قرار گرفتند. برنامه تمرینی دویدن روی تریدمیل به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه با شدت 65 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب و مدت 16 تا 30 دقیقه اجرا شد. از آزمودنی ها در شرایط 12 ساعت ناشتایی در دو مرحله، قبل از شروع تمرین و پس از 8 هفته تمرین، خونگیری به عمل آمد. مقادیر مولکول چسبان ((icam، پروتئین واکنش گرc (crp)، تری گلیسرید (tg)، اینترلوکین 6 (il-6)، ldl-c، hdl-c و کلسترول تام ((chol سرم اندازه گیری شدند. داده‏ها با استفاده از آزمون های t وابسته و مستقل در سطح معنی‏داری آماری 05/0≥α تحلیل شدند. یافته ها: میانگین bmi و سن، در هر دو گروه همسان بودند. پس از اجرای برنامه تمرینی، مقادیرicam-1، crp، tg و il6 گروه تمرینی تغییر معنی داری نداشت ولی مقادیر ldl-c (006/0p= )، chol (009/0p=) و hdl-c (02/0p=) با کاهش معنی داری همراه بود. نتیجه گیری: به نظر می‏رسد، بهترین شاخص پیشگویی کننده بیماری‏های قلبی-عروقی پس از انجام تمرین تداومی هوازی، شاخص‏های قدیمی یعنی کلسترول تام، ldl-c و hdl-c می‏باشد.